Lovisa Hjern, reprezentantka Szwecji, jest ostatnią zagraniczną zawodniczką w kadrze Ślęzy Wrocław na sezon 2024/2025 Orlen Basket Ligi Kobiet. 25-letnia koszykarka ma być rozgrywającą w pełnym tego słowa znaczeniu.

Hjern swoją karierę rozpoczęła w Norrköping Dolphins, gdzie zadebiutowała już w wieku 16 lat. W pierwszym sezonie grała niespełna 20 minut na mecz, ale już w drugim przebywała na parkiecie średnio 29 minut, co oznacza, że cieszyła się ogromnym zaufaniem trenera Jespera Sundberga. Statystyki – 9.4 punktu, 3.4 zbiórki i 2.1 asysty można uznać za bardzo imponujące jak na nastolatkę. Przetasowania w kadrze Norrköping przed rozgrywkami 2017-2018 sprawiły, że rola Hjern zmalała, ale liczby pozostały na tym samym poziomie. Rok później wróciła do wyjściowej piątki Dolphins, niezmiennie notując bardzo zbliżone statystyki, z jedną ważną zmianą – rokrocznie poprawiała się jeżeli chodzi o straty, dając tym samym dowód, że rozwija się koszykarsko. Na sezon 2019/2020 władze Norrköping postanowiły sprowadzić na obwód dwie zawodniczki z USA, co naturalnie wiązało się z brakiem miejsca w wyjściowej piątce dla swojej wychowanki. W związku z tym Hjern przeniosła się do innej drużyny występującej w Damligan – Wetterbygden Sparks.

Transfer okazał się strzałem w dziesiątkę, bo pozwolił reprezentantce Szwecji zrobić kolejny krok do przodu. Sezon na 10.4 punktu, 4.4 zbiórki i 4.9 asysty był prawdziwie przełomowym i pokazał dobitnie, że Hjern mimo wciąż młodego wieku jest jedną z najlepszych szwedzkich koszykarek. Tego zdania była także redakcja portalu Eurobasket, wybierając nową zawodniczkę Ślęzy do najlepszej piątki sezonu 2019/2020 złożonej wyłącznie z krajowych koszykarek. Jasnym było, że musi wrócić do domu i tam udowodnić swoją wartość. I rozgrywająca reprezentacji Szwecji zrobiła to w świetny sposób. Powrót do Norrköping był triumfem 22-letniej wówczas Szwedki. Trener Kevin Taylor-Lundgren dał swojej podopiecznej ogromny kredyt zaufania i niezwykle ważną rolę w zespole, co przełożyło się na 35 minut/mecz, a także na kolejne rekordowe średnie – 13.7 punktu, 5.5 zbiórki oraz 5.2 asysty, do tego wreszcie zaczęły wpadać trójki i to z bardzo przyzwoitą skutecznością 36.2 procent.

Kolejnym przystankiem w karierze Hjern było niemieckie Saarlouis Royals, ale zarówno tam, jak i w hiszpańskim Joventudzie Badalona nie spędziła zbyt wiele czasu. Podjęła decyzję o powrocie do domu i to właśnie w Norrköping spędziła dwa ostatnie sezony. W rozgrywkach 2022/2023 jej drogi skrzyżowały się z MVP sezonu Ślęzy Wrocław, Lexi Held. Naturalnie trener Arkadiusz Rusin konsultował transfer szwedzkiej rozgrywającej ze swoją byłą już podopieczną.

– Oczywiście rozmawiałem z Lexi o tym, jakim Lovisa jest człowiekiem i jak może się wkomponować w zespół. Wyrażała się o niej w superlatywach, co było spodziewane, bo przecież głównie od niej dostawała podania w trakcie swojej gry w Norrköping . To właśnie Lovisa była główną asystującą przy rzutach Lexi – mówi szkoleniowiec Ślęzy.

Held zanotowała swoją ostatnią asystę w żółto-czerwonych barwach, rekomendując swojej koleżance z drużyny transfer do stolicy Dolnego Śląska.

– Bardzo dużo rozmawiałam z Lexi przed podjęciem decyzji o przenosinach do Wrocławia. Bardzo dobrze wypowiadała się o profesjonalizmie klubu, o wspaniałym dopingu i wsparciu kibiców, a także o wysokim poziomie polskiej ligi. Wspomniała także o świetnej atmosferze w zespole i znakomitym czasie spędzonym ze swoimi koleżankami z drużyny – opowiada Lovisa Hjern.

Szwedzko-amerykański duet świetnie radził sobie w Norrköping Dolphins – Held była najlepiej punktującą zawodniczką drużyny, Hjern najbardziej wszechstronną i… najlepiej zbierającą. Mierząca 175 centymetrów rozgrywająca doskonale czuła się w rywalizacji na tablicach, zbierając średnio 7.8 piłki na mecz. Do tego zdobywała 12.3 punktu i rozdawała 4.6 asysty. To przełożyło się na wskaźnik EVAL w wysokości 12.3 – najlepszy w zespole. Ale to była tylko zapowiedź kolejnej kampanii – sezonu 2023/2024. W nim Hjern przekroczyła kolejny próg, z bardzo dobrej koszykarki w lidze szwedzkiej stając się elitarną. Jeszcze bardziej poprawiła się w grze na tablicach i asystach, w tych kategoriach zanotowała progres do 8.2 zbiórki oraz 6.4 asysty. Po raz pierwszy w karierze stała się najlepiej asystującą zawodniczką Damligan, prowadząc Norrköping prawie do finałów ligi. Jednak Dolphins zatrzymała Lulea Basket z Robbi Ryan w składzie, wygrywając zaciętą półfinałową rywalizację 3:2. Dzięki tym pojedynkom trener Arkadiusz Rusin otrzymał ogromny materiał poglądowy dotyczący swoich dwóch obwodowych.

– Oglądałem bardzo dużo meczów w wykonaniu Lovisy, a to dlatego, że wybrałem wcześniej Robbi Ryan z ligi szwedzkie. Tak się złożyło, że grały ze sobą w półfinale pięć meczów. Lovisa to bardzo dobry kreator, ponad 6 asyst na mecz notowanych w różny sposób. Nie tylko po pick and rollu, ale także widzi bardzo wiele wolnych przestrzeni i innych opcji. Zobaczymy, jak jej gra przełoży się na ligę polską, bo wiadomo, że w Szwecji ten poziom jest trochę niższy. Może być to dla niej trudna przeprawa, ale ma duże predyspozycje, żeby sobie poradzić. Weryfikowałem jej grę także w kadrze Szwecji, zagrała bardzo dobry mecz przeciwko Brytyjkom, spisując się bez zarzutu właśnie w roli zawodniczki kreującej grę – opisuje swoją nową podopieczną trener Rusin.

– Miałam bardzo dobre rozmowy z trenerem Rusinem. Z tego, co się dowiedziałam, ma świetny taktyczny zmysł, ceni sobie ciężką pracę i wysoki poziom zaangażowania. Będzie wymagał ode mnie kreowania okazji do zdobywania punktów, zarówno dla mnie, jak i dla moich koleżanek z drużyny – zdradza nowa rozgrywająca Ślęzy, która charakteryzuje siebie w następujący sposób. – Bardzo lubię agresywnie bronić i myślę, że wychodzi mi to solidnie. W ataku świetnie czuję się w kontrze, szukając sposobów na punktowanie dla całej drużyny. Moją mocną stroną jest czytanie gry i podejmowanie szybkich, efektywnych decyzji z korzyścią dla zespołu – opowiada Hjern.

Transfer reprezentantki Szwecji jest odejściem od dotychczasowej strategii, w myśl której pierwszą rozgrywającą Ślęzy jest zawodniczka z USA. Oczywiście wpływ na tę korektę kursu ma zmiana przepisu o koszykarkach zagranicznych występujących na parkietach Orlen Basket Ligi Kobiet, na podstawie którego ponownie można mieć w składzie tylko dwie zawodniczki spoza FIBA Europe. Należy też podkreślić, że tym razem nieco „odwrócone” było także budowanie zespołu 1KS-u na nowy sezon.

– Decyzja o zakontraktowaniu Hjern była rozpatrywana przez to, jak zespół był zbudowany do tej pory. Przyjście Lovisy oznaczało dodanie jednego z ostatnich elementów do naszej układanki. Wiedzieliśmy, kto będzie pod basketem i jak będzie wyglądał nasz obwód, w związku z tym do tego chciałem gracza, który będzie nawet przesadnie szukał podania i gry pod zespół niż takiej zawodniczki w charakterystyce Angel Baker z zeszłego sezonu. Zobaczymy, jak to będzie z Lovisą, ja cieszę się, że jest naszą zawodniczką i mam nadzieję, że wraz z Ryan stworzą dynamiczny duet jedynek, który ograniczy nasze straty i poprowadzi grę w ataku – kończy trener Arkadiusz Rusin.

Lovisa Hjern to dziewiąta koszykarka w kadrze Ślęzy Wrocław na sezon 2024/2025. Oprócz niej ważne kontrakty z klubem mają także Łotyszka Digna Strautmane, Amerykanki Schaquilla Nunn i Robbi Ryan oraz Polki Martyna Kozik, Natalia Kurach, Aleksandra Mielnicka, Martyna Pyka i Anna Wińkowska.

Lovisa Hjern
ur. 3 stycznia 1999 w Eneby (Szwecja)
wzrost: 175 cm
pozycja: rozgrywająca
przebieg kariery:
2015-2019: Norrköping Dolphins (Szwecja)
2019/2020: Wetterbygden Sparks (Szwecja)
2020/2021: Norrköping Dolphins (Szwecja)
2021: Saarlouis Royals (Niemcy)
2022: Joventut Badalona (Hiszpania)
2022-2024: Norrköping Dolphins (Szwecja)
2024-obecnie: Ślęza Wrocław

26-letnia obwodowa Robbi Ryan została pierwszą nową zawodniczką Ślęzy Wrocław w sezonie 2024/2025 Orlen Basket Ligi Kobiet. Koszykarka z USA w minionym sezonie występowała w szwedzkim Lulea Basket. 

Ryan pochodzi z Sheridan w stanie Wyoming i to właśnie w Sheridan High School zaczęła poważniejsze granie w koszykówkę. W 2016 roku została sklasyfikowana przez portal ESPN w czołowej 20. najlepszych rozgrywających ze wszystkich szkół średnich w kraju, będąc przy tym 64. najbardziej obiecującą koszykarką w USA. Podczas ewaluacji w 2014 roku tak charakteryzowano nową obwodową Ślęzy Wrocław. „Twarda, nie bojąca się rywalizacji rozgrywająca, która lubi i umie zdobywać punkty; dobrze kreuje grę na półdystansie, czuje się komfortowo na piłce, radzi sobie z podwojeniami; wykazuje pewność siebie na parkiecie, ma dobry przegląd gry i cały czas jest w ruchu.”

Ta ewaluacja sprawiła, że Ryan trafiła na uniwersytet Arizona State w trudnej konferencji PAC-12. W pierwszym sezonie zbierała doświadczenie, tylko 12 razy wychodząc w wyjściowej piątce, ale przez kolejne trzy lata stała się fundamentem rotacji Sun Devils, rozpoczynając w S5 91 z 98 meczów. Sezon 2019/2020 był najlepszym w jej wykonaniu, notowała wówczas 10.6 punktu, 3 zbiórki i 1.7 asysty na mecz. Za te rozgrywki została wybrana do najlepszej piątki konferencji PAC-12.

Swoją karierę w Europie rozpoczęła na Islandii, grając w drużynie Grindavik. W 23 meczach zdobywała średnio 23.3 punktu, 9.6 zbiórki oraz 5.4 asysty na mecz, trafiając 48.3 procent rzutów. Dwukrotnie reprezentowała barwy Joondalup Wolves w australijskiej NBL One, za pierwszym razem na tyle imponując obserwatorom, że trafiła do najwyższej ligi – WNBL, występując w sezonie 2022/2023 w zespole Perth Lynx, dzieląc parkiet z tak znanymi zawodniczkami jak Chloe Bibby oraz Sami Whitcomb. Ryan naturalnie nie mogła w tym zespole grać pierwszych skrzypiec, ale i tak rozegrała bardzo dobry sezon – 10.9 punktu, 3.1 zbiórki i 2.5 asysty. Rozgrywki 2023/2024 spędziła w Szwecji, grając dla Lulea Basket. Transfer do Damligan okazał się bardzo dobrą decyzją, bo Ryan stała się jedną z najlepszych zawodniczek nie tylko Lulei, ale i całej ligi.

Jej drużyna zawędrowała aż do finału, gdzie przegrała z Norrkoping Dolphins 0:3. Na przestrzeni sezonu amerykańska obwodowa notowała 19.7 punktu, 5.0 zbiórki i 3.4 asysty. W tym wszystkim miała skuteczność rzutów za trzy punkty na poziomie 40 procent. Są to liczby porównywalne, a nawet nieznacznie lepsze niż te, które osiągała inna koszykarka Ślęzy, która do Wrocławia dołączyła ze Szwecji – Lexi Held. Oczywiście w żadnym wypadku nie jest to jednoznaczne z tym, że nowa zawodniczka 1KS-u zrobi w stolicy Dolnego Śląska taką samą furorę jak mistrzyni Włoch z Reyer Venezia, ale można mieć powody do umiarkowanego optymizmu. Jak obie Amerykanki porównuje trener Arkadiusz Rusin?

– Lexi była bardziej strzelcem, szukającym przede wszystkim trójki. Robbi ma większy ciąg na kosz, ale to wszystko obserwujemy przez pryzmat ligi szwedzkiej. Gdy zasięgałem informacji na jej temat, to zawodniczki dobrze wypowiadały się o Robbi jako o rozgrywającej. To koszykarka, która lubi podać, potrafi znaleźć koleżankę z zespołu, ale oczywiście w Szwecji dużo rzutów brała na siebie (12 meczów z co najmniej 16 próbami, co byłoby najwyższą średnią w OBLK – red.). Być może konstrukcja zespołu, w którym grała jest taka, że ma carte blanche i może oddać 11 prób w pierwszej kwarcie jeśli wszystko idzie. Tutaj raczej nie będzie osiągnie tak wysokich wyników, bo u nas nawet Lexi miała maksymalnie te 14-15 rzutów – mówi szkoleniowiec 1KS-u.

Nowa koszykarka Ślęzy jest zatem nieco inną zawodniczką jeśli chodzi o profil i styl gry, a do opisu trenera Rusina dodaje swoją własną charakterystykę.

– Określiłabym swój styl gry jako agresywny. Lubię zaatakować pole 3 sekund, stwarzając sobie lub koleżankom z drużyny okazje do zdobywania punktów. Rzuty, czy to z dystansu czy z półdystansu, też są czymś, co lubię. Jako zawodniczka staram się grać z maksymalnym zaangażowaniem przez cały czas i po obu stronach parkietu. Po rozmowach z trenerem wiem, że wymaga ode mnie przede wszystkim rzucania i zdobywania punktów, ale i intensywności w obronie – przyznaje amerykańska obwodowa.

Teraz Ryan ponownie spędza lato w NBL1, tym razem grając dla Rockingham Flames, a jesienią przyjdzie czas na kolejny krok w rozwoju – występy w Orlen Basket Lidze Kobiet.

– Z tego co słyszałam, polska liga jest świetna, a Ślęza to znakomity klub. Nie wiem zbyt wiele na temat poziomu, ale z rozmów z zawodniczkami, które tu grały wynikają same dobre rzeczy. To będzie bardzo ciekawe wyzwanie. Moje pierwsze wrażenia z rozmów z trenerem Rusinem są pozytywne, bo wydaje się być on szkoleniowcem pełnym pasji i nie mogę się doczekać rozpoczęcia naszej współpracy – kończy nowa koszykarka żółto-czerwonych.

Robbi Ryan to siódma zawodniczka w kadrze Ślęzy Wrocław na sezon 2024/2025. Oprócz niej ważne kontrakty z klubem mają także Łotyszka Digna Strautmane, Amerykanka Schaquilla Nunn oraz Polki Natalia Kurach, Aleksandra Mielnicka, Martyna Pyka i Anna Wińkowska.

Robbi Ryan
ur. 13 sierpnia 1997 w Sheridan (USA)
wzrost: 175 cm
pozycja: obwodowa
przebieg kariery:
2016-2020: Arizona State Sun Devils (NCAA, USA)
2021-2022: Grindavik (Islandia)
2022-2023: Joondalup Wolves (NBL1, Australia)
2022-2023: Perth Lynx (WNBL, Australia)
2023-2024: Lulea Basket (Szwecja)
2024: Rockingham Flames (NBL1, Australia)
2024-obecnie: Ślęza Wrocław