Wrocławska Iglica 2018 dobiegła końca. Ostatni test przed nadchodzącym sezonem Energa Basket Ligi Kobiet wypadł najlepiej dla Artego Bydgoszcz, które w sobotnie popołudnie rozprawiło się z CCC Polkowice, zaś w niedzielę pokonało gospodynie – Ślęzę Wrocław.

Zanim jednak puchar za I miejsce został wzniesiony przez zespół z Bydgoszczy, w meczu o III miejsce spotkały się drużyny CCC Polkowice i Wisły CanPack Kraków. Lepiej tę konfrontację rozpoczęły krakowianki, które dzięki rozłożeniu akcentów w ofensywie nie miały większych problemów ze zdobywaniem punktów. Z kolei CCC bazowało na szybkich atakach i wymuszaniu przewinień.

To właśnie rzuty osobiste pozwoliły polkowiczankom wrócić do gry po nieudanej pierwszej kwarcie. W celnych próbach za jeden punkt przodowała Agnieszka Kaczmarczyk. Była skrzydłowa Ślęzy w pierwszej połowie wykorzystała wszystkie osiem okazji do poprawienia swojego dorobku. Wisła była bardziej skuteczna z gry, ale do przerwy to mistrzynie Polski były na prowadzeniu.

Ten stan rzeczy nie uległ zmianie po przerwie. W dziesięć minut swój dorobek podwoiła Kaczmarczyk, a jedenaście punktów zdobyła Weronika Gajda. Krakowianki w trzeciej kwarcie nie oddały ani jednego rzutu osobistego, jednocześnie dając rywalkom dziesięć takich prób. Kluczowe dla wyniku okazały się także straty – cztery błędy „Białej Gwiazdy” pozwoliły rywalkom zbudować okazałą, szesnastopunktową przewagę.

Ostatnia kwarta to pełna kontrola CCC nad boiskowymi wydarzeniami. Zamiast wchodzić pod kosz, podopieczne Marosa Kovacika wyszły na obwód i ta zmiana nie okazała się brzemienna w skutkach. Wręcz przeciwnie, cztery celne rzuty zza łuku, poprawiona skuteczność pozostałych prób oraz dalsze wymuszanie strat Wisły okazało się receptą na okazały sukces. Polkowiczanki ponownie zagrały w siedem, a w zasadzie to w sześć zawodniczek, ponieważ Julia Tyszkiewicz była na parkiecie niecałe cztery minuty.

– Żaden mecz w tym okresie przygotowawczym nie był dla nas łatwy, ponieważ grałyśmy cały czas w siódemkę. A że był to dla nas drugi mecz z rzędu, to grało nam się jeszcze ciężej. Pokazałyśmy dziś przede wszystkim charakter i pomimo zmęczenia potrafiłyśmy wrócić w dobrym stylu i zakończyć to spotkanie dobrym rezultatem. Bardzo miło wraca mi się do Wrocławia, cieszę się, że mogłam grać przede wszystkim dla tej publiczności, która jest nadal dla mnie kochana, pomimo że gram już przeciwko nim. Zawsze dobrze będzie mi się tu grało – powiedziała po spotkaniu Agnieszka Kaczmarczyk.

W finale stanęły naprzeciwko siebie zespoły, które tydzień temu, podczas turnieju w Krakowie spotkały się na etapie półfinału. Wtedy lepsza okazała się Ślęza, teraz Artego chciało udowodnić, że jest trudnym do pokonania rywalem.

Pierwsze minuty to wymiana ciosów i bardzo skuteczna koszykówka z obu stron. U wrocławianek najlepiej mecz zaczęła Terezia Palenikova, która szybko dwukrotnie trafiła za trzy punkty. Po stronie gości tym samym odpowiedziała Elżbieta Międzik. Ślęza lepiej spisywała się w szybkim ataku, Artego zaś wolało dogrywać piłkę pod kosz. To właśnie ten element dał zawodniczkom Tomasza Herkta cztery punkty przewagi po 10 minutach.

W drugiej kwarcie bydgoszczanki zaczęły budować przewagę za sprawą wciąż dobrze funkcjonującej ofensywy. Artego z rytmu nie wybił nawet uraz Julie McBride, która po jednym z wejść pod kosz niefortunnie upadła. Pod nieobecność liderki głównym sposobem wicemistrzyń Polski na punktowanie była twarda gra w pomalowanym. W pewnym momencie przewaga zawodniczek Tomasza Herkta wynosiła nawet dziesięć punktów.

Ślęzie nadal brakowało skuteczności, niezależnie od tego jaka piątka znajdowała się na parkiecie. Problemy ze zdobywaniem punktów w połączeniu z dobrą ofensywą rywalek sprawiły, że do przerwy gospodynie przegrywały piętnastoma punktami. W pierwszej połowie „żółto-czerwone” trafiły zaledwie 32,4 procenta rzutów z gry.

– W meczu z Wisłą napędzała nas nasza defensywa. Dziś nie broniłyśmy dobrze indywidualnie i jako drużyna. Jeśli nie zatrzymuje się rywalek pod własnym koszem, a po drugiej stronie nie realizuje się założeń, to trudno jest wygrać. Nie wykonywałyśmy naszych zagrywek, oddawałyśmy szybkie rzuty z półdystansu i to zdecydowanie było powodem takiej różnicy w punktach – tłumaczyła Sydney Colson, rozgrywająca Ślęzy.

Mimo ostrej rozmowy w przerwie, Ślęza dalej ustępowała Artego. Dwa szybkie rzuty trzypunktowe powiększyły przewagę do stanu 53:31 i szanse gospodyń na triumf we Wrocławskiej Iglicy zdecydowanie się zmniejszyły. Krótkie zrywy ofensywne były neutralizowane przez dobrze dysponowane bydgoszczanki. Trener Arkadiusz Rusin rotował zespołem, lecz inicjatywa przez większość czasu była po stronie wicemistrzyń kraju.

Grające przed własną publicznością koszykarki Ślęzy zrobiły wiele, żeby końcówka była interesująca. Dziesięć punktów bez odpowiedzi zmusiło Tomasza Herkta do wzięcia czasu, a atmosfera w hali AWF stała się zdecydowanie bardziej żywa. Jednak na pięć minut przed końcem spotkania przewaga Artego wciąż wynosiła ponad 10 punktów. Pomimo determinacji, z jaką zawodniczki Arkadiusza Rusina gramy w ostatnich minutach spotkania, straty z drugiej i trzeciej kwarty okazały się niemożliwe do odrobienia. Trójki Elżbiety Międzik w decydujących fragmentach tylko potwierdziły zasłużoną wygraną zespołu z Bydgoszczy.

– Przegrałyśmy zarówno fizyczną, jak i mentalną batalię. Nie zrobiłyśmy tego, co powinnyśmy były zrobić. Brakowało nam zrozumienia na parkiecie, nie byłyśmy drużyną zsynchronizowaną w ofensywie. Nie pomogła nam na pewno nasza postawa w obronie szybkich ataków, oddawałyśmy łatwe punkty praktycznie za darmo. Przez większość meczu musiałyśmy gonić wynik, a to zawsze jest trudne. Rywalki dobrze wypracowywały sobie faule, my miałyśmy z tym problem. Jedyny pozytyw po takim meczu jest taki, że równie złego spotkania nie da się już zagrać – podsumowała Colson.

– Nie ma powodów do zadowolenia po tym meczu. Mamy problem z podejściem do spotkań, dziś widzieliśmy zupełnie inny zespół niż wczoraj. Trudno zrzucać to na karb braku zgrania, bo wszystko jest określone i dobrze znane. Dziś chaos gonił chaos i frustrowałem się z powodu tego, jak my wyglądamy. Są pewne założenia, a my ich nie realizujemy. Zasada jest prosta – jeżeli nie jesteś w stanie rozegrać dobrego meczu w ataku, to musisz grać z jeszcze większą koncentracją w obronie. Dziś zabrakło jednego i drugiego. Wciąż potrzebujemy doszlifowania, żeby współpracować i grać razem – ocenił niedzielną konfrontację z Artego trener Arkadiusz Rusin.

Wrocławska Iglica 2018

Mecz o III miejsce: CCC Polkowice – Wisła CanPack Kraków 85:59 (11:20, 24:12, 27:14, 23:13)

CCC: Kaczmarczyk 22, Puss 20, Gajda 18, Aleksandravicius 12, Leedham-Warner 7, Idziorek 3, Tyszkiewicz 3.

Wisła: Canada 11, Mujović 10, Russell 8, Rodriguez 7, Araujo 7, Conde 5, Niedźwiedzka 5, Oroszova 2, Żurowska-Cegielska 2, Jakubiuk 2.

Finał: Ślęza Wrocław – Artego Bydgoszcz 68:81 (19:23, 10:21, 16:23, 23:14). 
Ślęza: Palenikova 16, Burdick 12, Colson 10, Udodenko 9, Miletic 9, Dobrowolska 5, Szybała 4, Kastanek 3, Naczk 0, Marciniak 0, Majewska 0, Łachacz DNP.

Ślęza Wrocław po raz drugi w przeciągu tygodnia pokonała Wisłę CanPack Kraków, zaś Artego Bydgoszcz w czwartej kwarcie odrobiło straty przeciwko CCC Polkowice i to właśnie wrocławianki oraz bydgoszczanki staną do walki o zwycięstwo w tegorocznej edycji turnieju Wrocławska Iglica. 

CCC Polkowice przyjechało do Wrocławia w niepełnym składzie. W zespole mistrzyń Polski zabrakło zawodniczek z USA oraz Temi Fagbenle i Styliani Kaltsidou. Z drużyną była także Dominika Owczarzak, jednak rozgrywająca nie znalazła się w meczowym protokole. Wyglądało na to, że braki kadrowe CCC okażą się decydujące, ponieważ po dziesięciu minutach Artego prowadziło już 11 punktami.

W drugiej części spotkania na wyższe obroty weszły doskonale znana wrocławskim kibicom Agnieszka Kaczmarczyk oraz Karolina Puss, a ofensywą dobrze dyrygowała Johannah Leedham-Warner. Choć polkowiczanki w pierwszej połowie prowadziły tylko przez 38 sekund, na przerwę schodziły z punktem przewagi nad rywalkami.

Te były wyraźnie zaskoczone takim obrotem spraw, ponieważ po chwili na omówienie minionych dwudziestu minut gry CCC utrzymało dobrą dyspozycję i nawet powiększyło swoją przewagę. W najlepszym momencie miały dziewięć punktów zapasu, prowadząc 57:48. Od tego momentu trafiało jednak głównie Artego. Przy stanie 59:53 dla CCC podopieczne Tomasza Herkta zaliczyły serię trzynastu punktów bez odpowiedzi polkowiczanek i tym samym przechyliły szalę zwycięstwa na swoją korzyść. Mistrzyniom Polski zabrakło sił i czasu, żeby odrobić straty.

Świetny występ w barwach Artego zanotowała Elżbieta Międzik, która rzuciła 20 punktów ze skutecznością 78 proc. W drużynie CCC należy wyróżnić Weronikę Gajdę, która ani na chwilę nie opuściła parkietu oraz Agnieszkę Kaczmarczyk, która do 18 punktów dołożyła 6 asyst.

Pomiędzy spotkaniami odbyła się uroczystość otwarcia turnieju Wrocławska Iglica 2018. Wzięła w niej udział Janina Spisacka, legendarna koszykarka Ślęzy. Pani Spisacka wraz ze swoim mężem, Eugeniuszem Spisackim współtworzyła początki sekcji koszykarskiej 1KS-u i przez lata działała przy klubie w różnych rolach. Wrocławska Iglica to od tego roku także Memoriał Eugeniusza Spisackiego, który zmarł w zeszłym roku w wieku 84 lat.

– Mój mąż całe życie związał ze Ślęzą i zawsze był jej wierny. Potem tylko jako kibic, ale do końca życia Ślęza była jego ukochanym klubem. To jej poświęcił najwięcej czasu, energii oraz siły. Ten klub w swojej historii zapisał sporo pięknych kart i oby teraz tylko kontynuowana była wspaniała tradycja Ślęzy Wrocław. Nie ukrywam, że ze wzruszeniem się dziś tutaj wybrałam. Śmierć męża to dla mnie wciąż świeża sprawa, ale chciałabym podziękować młodym ludziom za pamięć o tych, którzy odeszli. Jestem wdzięczna wszystkim organizatorom, to dla mnie wielka rzecz, że młodzi pamiętają o swoich poprzednikach i kontynuują ich dzieło – powiedziała Janina Spisacka.

Po ceremonii otwarcia przyszedł czas na rewanż za ubiegłotygodniowy turniej w Krakowie. Wówczas Ślęza Wrocław pokonała Wisłę CanPack Kraków 75:59. Krakowianki nie grały jednak wtedy w pełnym składzie. W sobotni wieczór były już w komplecie, a w wyjściowej piątce pojawiły się trzy koszykarki, których zabrakło w minioną niedzielę w hali przy ul. Reymonta – Mercedes Russell, Maria Conde oraz Maria Araujo.

Pierwsza kwarta, podobnie jak starcie w finale Turnieju o Puchar Prezesa Canpack, była wyrównana. Żadna z drużyn nie oddawała pola drugiej, praktycznie przez cały czas wynik oscylował wokół remisu. Dopiero w drugiej odsłonie przewaga Ślęzy zaczęła się uwidaczniać.

Defensywa wrocławianek sprawiała spore problemy koszykarkom Białej Gwiazdy, a w ofensywie podopieczne Arkadiusza Rusina funkcjonowała zgodnie z założeniami. Dwukrotnie za trzy trafiła Daria Marciniak, na wysokiej skuteczności grała Sydney Colson, tradycyjnie już pod koszem swoje robiła Cierra Burdick. W efekcie w przerwie brązowe medalistki z zeszłego sezonu prowadziły aż szesnastoma punktami.

– Myślę, że Wiśle brakuje jeszcze zgrania i to było widać. Jednak grając przeciwko rywalowi, który ma takie indywidualności, postawiłyśmy naprawdę spory opór. Świetnie zagrałyśmy w obronie zwłaszcza w drugiej kwarcie, nikt się dzisiaj nie oszczędzał. Łapałyśmy sporo fauli, co wynikało z naszej agresywności i wiedziałyśmy, że to nas napędzi w ataku – podsumowała pierwsze dwie kwarty Agata Dobrowolska.

W trzeciej kwarcie obraz gry nie zmienił się znacząco. Ślęza nadal była bardzo skuteczna z dystansu, czego nie można było powiedzieć o zespole z Krakowa. Wiślaczki nie potrafiły znaleźć swojego rytmu rzutowego, a to przekładało się na rosnącą przewagę gospodyń Wrocławskiej Iglicy 2018. Na tablicach dominowała Taisiia Udodenko, która zebrała aż 14 piłek. O dobrej formie koszykarek 1KS-u najlepiej może świadczyć fakt, że aż pięć z nich rzuciło ponad 10 punktów, a Cierra Burdick, która pod koniec spotkania odpoczywała, miała dziewięć oczek.

– Trener w przerwie poprawił małe błędy, które pojawiały się w pierwszej połowie. Przypomniał nam także, że to nie koniec meczu i grając przeciwko takiemu zespołowi można prowadzić dwudziestoma punktami do przerwy i zakończyć go przegraną. Dziś możemy się cieszyć, przede wszystkim dlatego, że nie musimy wstawać na ten pierwszy poranny mecz, ale trzeba szybko o dzisiejszym wieczorze zapomnieć, przygotować się na Artego, zagrać w pełnym skupieniu i mam nadzieję, że będziemy wyglądać równie dobrze, jak przeciwko Wiśle – zakończyła Dobrowolska.

Jutro o godz. 10.30 CCC zagra z Wisłą CanPack o III miejsce, zaś o godz. 12.45 w finale Ślęza podejmie Artego Bydgoszcz. Wstęp na oba spotkania jest wolny.

Wrocławska Iglica – dzień I

Ślęza Wrocław – Wisła Can-Pack Kraków 82:65 (18:18, 24:8, 22:17, 18:22).
Ślęza: Dobrowolska 14, Kastanek 13, Colson 12, Marciniak 11, Palenikova 10, Burdick 9, Udodenko 7, Miletić 3, Szybała 2, Naczk 1, Majewska i Łachacz DNP.
Wisła: Canada 14, Rodriguez 13, Oroszova 10, Araujo 10, Russell 5, Żurowska-Cegielska 4, Conde 4, Niedźwiedzka 3, Jakubiuk 2, Mujović 0.

CCC Polkowice – Artego Bydgoszcz 62:66 (12:21, 21:11, 19:16, 10:18).
CCC: Kaczmarczyk 18, Puss 11, Gajda 11, Leedham-Warner 10, Aleksandravicius 9, Idziorek 3, Tyszkiewicz.
Artego: Międzik 20, Stankovic 12, Morrison 11, Engelman 6, Szott-Hejmej 6, Radocaj 4, Poboży 4, McBride 3.